Οταν σπουδαζα Αρμονία ΙΙΙ στο Μακεδονικο Ωδειο Θεσ/νικης ειχα καθηγητη τον Περικλη Μαυρουδη. Αυτοι που ειχαν πολυ ζηλο στο μαθημα ημουν εγω κι ενας μεγαλυτερος απο μενα, ενας φυσικος ονοματι Καμπάνης. Ανταγωνιζομασταν ο ενας τον αλλον για το ποιος θα εναρμονισει με τον καλυτερο τροπο τα θεματα αρμονιας που ειχαμε για το σπιτι.

Τοτε ημουν στην 3η Λυκείου, 1η δεσμη και δεν πηγαινα φροντιστηριο για να εχω χρονο να μελεταω πιανο και θεωρητικα. Παρολο που ημουν πολυ επιμελης, λογω φορτου εργασιας απο το σχολειο ειχα ξεχασει μια μερα  να ασχοληθω με ενα μπασσο που μας ειχε δωσει ο δασκαλος, το οποιο ειχε δοθει στις εξετασεις του υποχρεωτικου Αρμονιας και παρουσιαζε πολυ πιο ενδιαφερουσα δομη απο τα θεματα που λυναμε ως τοτε.

Στο μαθημα λοιπον, ερχεται ο Καμπανης και μου λεει, «Αλεξανδρε, σηκω φυγε! σηκω φύγε!» και βγαζει το θεμα του, με την επιγραφη «Fuga». Δεν ηταν φυσικα φουγκα, αλλα ειχε κανει μια πολυ απαιτητικη εναρμονιση με αντιστικτικη τεχνικη. Οντως αξιζε συγχαρητηρια. Την επομενη βδομαδα ομως ετοιμασα την απαντηση μου. Εναρμονισα το ιδιο θεμα αντιστικτικα με 12 διαφορετικους τροπους, και μαλιστα στον 12ο επιχειρησα εναν διπλο κανονα (οπου βεβαια τραβηξα τους αρμονικους κανονες απο τα μαλλια). Τα ειχα ονομασει ολα «φουγκα». Οταν λοιπον βρεθηκαμε στο μαθημα επεσε μεγαλο γελιο, και ο δασκαλος εντυπωσιαστηκε τοσο, που το διηγηθηκε στους «μεγαλους» του ωδειου, κι ετσι εγινα γνωστος στο ωδειο τοτε. Μαλιστα ο Αστρινιδης με ειχε καλεσει στο γραφειο και μου εδωσε συγχαρητηρια...

Το ανεβασα κι αυτο, διοτι ισως εχει ενδιαφερον για σπουδαστες του ειδικου Αρμονιας.