Τελος οι λιμνιες και οι ποταμισιες οχθες. Τωρα χαρτες. Πυξιδα. Γεωμετρια. Τωρα φαροι και σημαδουρες. Τωρα διαβητης, τριγωνο και μοιρογνωμονιο. Διαστημα και ταχυτητα. Γεωγραφικες συντεταγμενες. 3 μιλια. Ομως ακουμπαμε το απεραντο. Το αγνωστο. Τωρα βγαινουμε απ' τ' αυγο. Τωρα εξεταζουμε πορειες. Εμποδια, αβαθη και ναυγια. Αμπωτη και πλυμμηριδα. Ρευματα και ανεμους. Συνορα κρατων και πεδια βολης. Λιμανια και εκβολες ποταμων. Δρομοι υψηλης κυκλοφοριας. Μαγνητικος και γεωγραφικος πολος.
«Με κραζει η θαλασσα.»
Κάτι τέτοια έγραφα στο ημερολόγιό μου όταν πήρα την υποτροφία για να πάω στο Τόκιο 🙂
Να γράφεις συχνότερα. Τί έγινε το μυθιστόρημα; Ακόμα περιμένω!
Το μυθιστορημα θα περιμενει... Αλλες προτεραιοτητες τωρα...