Πρωτη φορα μονος. Μακρια απ' την τελειοτητα του σταδίου. Απο το μαλακο δαπεδο. Απο τους εκπαιδευτες. Στο πεζοδρομιο. Στο κακο πεζοδρομιο. Το ανωμαλο. Με εκπληξεις. Με περαστικους. Τι καψονι ηταν αυτο... Αρχικως σκεφτομουν άλλα. Μερικα χιλιομετρα.... Που πας ρε Καραμητρο... Στα 430 μετρα δεν με κρατουσαν τα ποδια μου. Οι πατουσες ειχαν φτασει στο οριο της αντοχης. Ο ιδρωτας ετρεχε ποταμι. Η λυγισμενη μεση ειχε αρχισει να βογκά. Επιστροφή. Φυσικα και σκονταψα και επεσα μερικες φορες. Αλλα δεν σταματαμε. Ειμαστε εξερευνητες. Πόλων και ζουγκλών. Ερήμων και ορέων. Θαλασσών και πλανητών. Σηκωνομαστε και συνεχιζουμε. Δεν ειμαστε και βλακες... Αρθρωσεις και γκλαβα προστατευονται. Και φυσικα θα ξαναβγω. Το Σαββατο. Και την Κυριακη. Καθε βδομαδα. Τα 430 θα γινουν 500, τα 500, 600, και ουτω καθεξης.
Μπα! Γύρισες γκλαβά;
Κ.
χαχα, τι θα πει αυτο;
Έλα τώρα! Τι έχουν κοινό (στην ελληνική γλώσσα) οι τράπεζες (όχι όλες!) και τα βιβλία; Άντε, να συνεισφέρω κι εγώ μια ψηφίδα στο Β1!
(Εντάξει, στον γλωσσικό τομέα εσύ ανοίγεις δρόμο στη ζούγκλα με τη μασέτα κι εγώ καμιά φορά βλέπω τα σημάδια στο google maps!)
K.
χαχα, τι να πω, δεν καταλαβα τιποτα!... 🙂
Όντως, μετά τα κρύα ντουζ δεν καταλαβαίνεις τίποτα!
Κεφάλαιο! (λέμε τώρα...) Глава
Κ.
Ααααα, πες ετσι! Αυτο ηταν για πολυ δυνατους λυτες!
Εμ!
Και φυσικά, μετά την πολεμική ανταπόκρισή σου, μπορούμε να προσδώσουμε και δεύτερο νόημα στη φράση.
Δηλαδή, συνολικά:
Γύρισα γκλαβά =
1. Γύρισα κεφάλαιο
2. Επέστρεψα ράκος!
K.
🙂