Πρωτοχρονια, Λιμπέρια. Εδω χωριζουν οι δρομοι μας. Τελος οι γυροι. Εσεις εκει, εγω αλλου, αυτοι παραπερα. Φιλιά.

Μπαινω στο καραβι. «Μην αφησεις τις αποσκευες απ' τα ματια σου!». Ενταξει, δεν θα τις αφησω. Κι αν πρεπει να παω τουαλετα; Τελος παντων, η βαλιτσα δεν χανεται, ο σακος ομως κομματι του σωματος.

Ξεκινησε. Τι αργο... Ποτε θα φτασουμε ετσι; Στο καραβι ολοι ντοπιοι και οικογενειες. Μονο εγω ειμαι ο ξενος; Και μονος; Ο μονος μονος;

Φτασαμε. Τι λιμανι... Πρεπει να ειχε γινει μια πυρκαγια παλιοτερα. Η μουσικη μας ειναι στο τερμα. Johnny, la gente está muy loca. Ενταξει, μας ακουσε ολο το λιμανι και η πλαγιά. Αντε, ας στριμωχτουμε στη σκαλα να δουμε που θα παμε. (αυτα τα δυο μαναρια πού πανε αραγε; δε φαινεται να παν στο ιδιο μερος με μενα, για σκηνη τις βλεπω... μαλλον αμερικανες ή ευρωπαιες. Μπα; μου χαμογελασε η μια...)

Αραγε θα ερθει να με παρει κανεις; Ας παμε με το πληθος. Ας βγουμε απο το σταθμο. Α, να, καποιος με περιμενει. Ωρε, πού παω;...

Χριστουγεννα στο Σαν Χοσέ με ματι νυσταγμενο. Πρασινος μανδυας καλυπτει την γη. Ψυχρα και υγρασία. Παλια αποικιακα κτιρια, συρματοπλεγματα, καλυβες και ασχημο μπετον. Μακρια το ηφαιστειο.

Φυσικο Παρκο. Καταρρακτες. Ογκος και ηχος. Τα φυτα παλευουν για μια αχτιδα φως.

Τορτουγκέρο, Καραϊβική. Υγρασία και ζεστη. Δεν στεγνωνει τιποτε. Ατελειωτες βροχες τη νυχτα, τα νερα πεφτουν απο φυλλο σε φυλλο για ωρες μετα το τελος. Πιθηκοι και παπαγαλοι τσιριζουν. Τζαγκουαρ γλειφονται σαν γατες πανω στα κλαδια. Γιγαντια καβουρια ξεπροβαλλουν απ' τη γη. Σαυρες τρεχουν στα δυο πανω στο νερο και κροκοδειλοι λιαζονται ραθυμοι πανω σε κορμους δεντρων. Και λακουβες στο δρομο για πισω, πολλες λακουβες.

Παλι κρυο και υγρασια. Βρεχει συχνα. Ομιχλη. Το Αρεναλ κρυβει το κεφαλι του. Τι νοστιμη μπριζολα... Ουτε στην Ελλαδα. Το τροπικο δασος με τις κρεμαστες γεφυρες ηταν προσευχη. Και μια τρυπα. Να κρυβεται μεσα ενα ζωο; Βαζω φως... τι ειναι αυτο στο βαθος; Περιτυλιγμα απο Smarties! Βεβηλοι...

Και ξαφνικα Γκουανακάστε, ακτη Ειρηνικου. Ελλαδα τον Ιουλιο και η ξηρη ζεστη να περναει το κοκαλο σαν ακτινογραφια... Τι αναμνησεις ξυπναει! Ραστωνη. Ετσι, να μην μπορεις να κανεις τιποτε...

Πανω στο βουνο τωρα. Ξηρο δασος. Φιλιεται με το τροπικο σε μια γραμμη. Θειαφι κοχλαζει απο κατι βουρκους (το ηφαιστειο κοιμαται). Γαλανος ουρανος. Πιθηκοι. Ποτάμια. Και στο δωματιο ο τελευταιος ηλιος του χρονου ενωνεται με τον ανεμο που φυσαει μανιασμενα. Θείος ηχος και εικονα... Ο ηλιος θα βουτηξει σε λιγο. Ειρηνη...