...στη φουρτουνα φαινεται, λεει ο πολυ σοφος λαος. Κι ομως, σε ενα παρα πολυ καλο αρθρο σχετικα με την ιστιοπλοΐα διαβασα πως το κυριότερο καθήκον του κυβερνήτη είναι να προλαβαίνει και να αποφεύγει τις πιθανές καταστάσεις ανάγκης. Μου φαινεται, πως θα προτιμησω αυτη την ρηση εναντι της παροιμιας. Ειναι αυτο που λεμε, η προφυλαξη ειναι προτιμοτερη απο τη θεραπεια. Διοτι ειναι πιο ευκολο, πιο απλο, πιο φτηνο να προφυλαξεις, παρα να θεραπευσεις.

Το ιδιο ισχυει για καθετι στη ζωη. Υγεια, επαγγελμα, σχεσεις. Των φρονιμων τα παιδια. Ου μπλεξεις. Ερχονται δυσκολοι καιροι.

Η χρονια που περασε ηταν πολυ καλη σε ολους τους τομεις. Δεν θα κανω εδω απολογισμο. Κοιταω μπροστα. Τι στοχους βαζω για τον εαυτο μου στον καινουριο χρονο.

Καταρχην, εκμαθηση ουγγρικων μεχρι τουλ. Β1. Ηδη εχω κανει τεραστια προοδο. Θελω, οταν παω Ουγγαρια, να μπορω να κανω κουβεντα. Ειναι μια πραγματικα πολυ διαφορετικη γλωσσα. Ομως σιγα σιγα, ανακαλυπτοντας τις σχεσεις των λεξεων μεταξυ τους, τα σχηματα που επαναλαμβανονται και αποκτωντας λεξιλογιο, η εκμαθηση επιταχυνεται θα ελεγα εκθετικα. Ηδη βλεπω λεξεις με κοινα κυτταρα, η γραμματικη απλοποιειται, μαθαινω δεκαδες λεξεις τη μερα. Ειμαι αισιοδοξος.

Ανεμοπορία. Δεν ειναι σαν τα αλλα χομπι, που πας για μια δυο ωρες στο συλλογο, το ασκεις και φευγεις. Γι' αυτην την απασχοληση χρειαζεται παρα πολυς χρονος. 9-10 ωρες τη μερα. 10 το πρωι στο συλλογο, δελτιο καιρου, αποφασεις, μετα να βγουν ολα τα οχηματα απο τα υποστεγα, βιντσι, ρυμουλκά οχηματα αεροπλανων, οχημα πρωτων βοηθειων, βαν ασυρματου, οχημα ρυμουλκησης καλωδίων και φυσικα 5-6 αεροπλανα αφου προετοιμαστουν καταλλήλως. Μετα τις πτησεις, στις 6μμ, ολα αυτα πρεπει να μπουν μεσα και μετα ξανα στα γραφεια για ενημερωση βιβλιων πτησεων και υπογραφές. Δυσκολο εργο. Ομως τωρα που μπηκαμε, θα χορεψουμε.

Αντοχή και αδυνατισμα. Το παρκο ειναι διπλα μου, ενα τρεξιματακι θα μου εκανε πολυ καλο. Πρεπει να το βαλω στο προγραμμα.

Τελος, συντηρηση των οσων κατακτησαμε τα τελευταια χρονια. Εξασκηση και αναπτυξη. Ειμαστε σε καλο δρομο.

Καλη χρονιά!

Πάω στο συνοικιακο ποδηλαταδικο για επισκευες, μου λενε ελα Παρασκευη. Δεν μπορουσα... Ξαναπηγα αλλη βδομαδα. Με ξαναδιωξαν, δε γινεται, δεν εχουμε χωρο, γεμισαμε ποδηλατα, ελα Παρασκευη.

Δε μου αρεσε ο τροπος τους. Πηγα σε αλλο, πιο κυριλε, αρχες Σεπτεμβριου. Μου λενε, για μικρα, τα κανουμε αμεσως, ομως για πιο χρονοβορα να κλεισετε ραντεβου τελος του μηνα. Ειμαστε γεματοι.

Τελικα το ποδηλατο εχει ψωμι!

Νομιζω πως τα τελευταια χρονια παραμελησα τον αερα. Εξασκησα την τεχνη της ιππασιας στη γη και της ιστιοπλοΐας στο νερο. Πορευτηκα με ατια σε βουνα και λιβαδια, σε δαση και ποταμια, σε ακτες και ξεχασμενα μονοπατια. Εκανα τακ και μποντζες σε υδατα ωκεανια, θαλασσια, λιμναια και ποταμισια. Ομως αμελησα—φευ—να θεραπευσω την τεχνη του ιπτασθαι, κατα προτιμηση χωρις μηχανη, με μονο βοηθο την αεροδυναμικη τεχνολογια και τα θερμικα ρευματα και τους ανεμους. Σαν τα μεγαλα πουλια που απλωνουν τις φτερουγες τους και πεταν για χιλιομετρα κανοντας κυκλoυς προχωρωντας (πώς ονομαζεται αραγε αυτη η καμπυλη; )*.

Βασικα προκειται για ιστιοπλοΐα σε δυο διαστασεις (που λεει ο λογος...). Αν εκει εχεις μια κατευθυνση ανεμου, εδω εχεις δύο (θερμικά ρευματα και ανεμο). Εκει στριβεις δεξια/αριστερα, εδω και πανω/κατω.

Στο Βραδεμβουργο. Η Γερμανια ειναι γεματη απο συλλογους ανεμοποριας τελικα. Εκει λοιπον, χτες, ενα συρμα μηκους ≈1km μας εκσφενδονισε, τον εκπαιδευτη κι εμενα σε μεγαλο υψος, απο οπου πλησιασαμε ενα συννεφο και ανεβηκαμε σταδιακα πολυ ψηλα.

Τι δαση, τι λιμνες, χωραφια, κοπαδια, παλιες πολεις στη γη και συννεφα cumulus σπαρμενα στον ουρανο! Τι μανουβρες απιστευτες ηταν αυτες... Ούτε στο τρενακι του λουνα παρκ οι επιταχυνσεις. Τι ηρεμια και ησυχια εκει ψηλα ομως... Χωρις μηχανη γαρ. Και η προσγειωση, αρμονία, ηρεμία, ειρηνικοτητα.

Η αναμνηση αποθηκευτηκε περιεργα στον εγκεφαλο μου. Σαν σε ονειρο. Δυσκολο να τη συνδεσω με την κανονικη μου ζωη. Σουρεαλιστικο σκηνικο. Περα απο την πραγματικοτητα.

Θα κανω αλλη μια δοκιμαστικη σε λιγες μερες. Μαλλον θα το ξεκινησω κι αυτο. Η 3η διασταση με καλεί.

* (ΥΓ) Τροχοειδης (prolate cycloid, προβολη ελικα).

Ειμαστε μια ομαδα 8 ατομων και αφου πληρωνουμε τα εισιτηρια στεκομαι μπροστα στον επιβλητικο κουρο μετα την εισοδο και εξηγω στους Γερμανους γονεις τής συντρόφου μου τι ειναι αυτο και ποια θεση εχει στην ιστορια της αρχαιοελληνικης τεχνης, την οποια περιγραφω με λιγα λογια: για την μηκυναϊκη περιοδο, τα σκοτεινα χρονια, τη γεωμετρικη, την αρχαϊκη, κλασικη και ελληνιστικη τεχνη.

Ωσπου ερχεται σε μας η υπαλληλος που εκοψε τα εισιτηρια και μου λεει:

—Αυτο που κανετε μοιαζει με ξεναγηση και αυτο απαγορευεται.
—Συγγνωμη; εξηγω στους δικους μου ανθρωπους αυτα που ξερω, γιατι αυτο απαγορευεται;
—Σας ειπα, μοιαζει με ξεναγηση και δεν επιτρεπεται αυτο
—Μοιραζομαι τις γνωσεις μου με τους δικους μου ανθρωπους
—Ειναι πολλες οι γνωσεις σας...
—Εχω σπουδασει αυτα τα πραγματα
—Απλα σας το ειπα, μπορει να ερθει καποιος ξεναγος και να σας ζητησει το λογο
—Τοτε θα του εξηγησω προσωπικα

Καημενη Ελλαδα...

Ηθελα κατι σπεσιαλ για σενα, Κουκλα. Κατι ξεχωριστο. Να το θυμομαστε για παντα.

Την πρωτη φορα ατυχησαμε. Πορτοφολια, ταυτοτητες και διπλωματα φτερα. Παει και το μπατζετ. Αντι για δαση, τρεχαμε στα γραφεια. Τεσπα, καπως το συμμαζεψαμε και καλοπερασαμε κι εδω στα ταπεινα.

Ομως τη δευτερη, εγινε η δουλεια. Τα καταφεραμε. Και τι δεν κουβαλησαμε. Κι οταν η ξυλινη πορτα ξεκλειδωσε...

Τι ομορφια ειναι αυτη; Ειμαστε σε παραμυθι; Τι θέα ειναι αυτη; Βουνα κι ηλιοβασιλεμα. Δαση και λιβαδια. Ησυχια ατελειωτη.

Κοιτα, πισω απ την κουρτινα, σκαλα! Παει πανω. Ναι, εσυ πρωτη! ΚΑΙ μπαλκονι με πολεμιστρες! Σωστος πυργος... Εδω θα βαλουμε τον σακο με τα τροφιμα. Το ψυγειο μας. Παμε παλι στο ζεστο δωματιο, παγωσα.

Βαθια νυχτα. Ξυπνησα. Παραθυρο κρεβατιου. Τα γυμνα κλαδια του δασους ασημενια και πισω στο βαθος, το φεγγαρι. Τωρα καταλαβα τα ευρωπαϊκα παραμυθια που διαβαζα μικρος.

Πού θα παρουμε το πρωινο; Ακουω βηματα. Τι; εδω το φερνουν; Τεραστιο καλαθι. Τι νοστιμιες ειναι αυτες;

Ιππασία. Περιπατος στο δασος. Κυνηγητο. Περιπλανηση. Ποταμι. Παγοι. Προσεχε! Αχ, στα λεγα γω... παλι καλα που μονο τα χερια βραχηκαν...

Τι κριμα που φευγουμε... Να πουμε αντιο στον επιστατη που μας βοηθησε... Μα πού ειναι; Νατος! Οχι, μα θα φευγαμε χωρις να πουμε γεια; Σας ευχαριστουμε! Θα ξαναρθουμε!