Τη μερα εισαι διαβολακι
κι οταν κοιμασαι, αγγελουδι

Καποιοι εχουμε την εντυπωση οτι θα ειμαστε για παντα. Η ανθρωποτητα, εννοω. Οτι οπως βγηκαμε απο τις σπηλιες, θα βγουμε απο τη γη, θα εποικισουμε το διαστημα κτλ. Αλλοι παλι εχουν την εντυπωση οτι η ανθρωποτητα θα εκλειψει ξοδευοντας τους πορους ή μεσω κλιματικων αλλαγων, μετεωριτων κτλ.

Να δουμε την ανθρωποτητα ως μερος της βιομαζας. Και αυτην σαν εναν μεγαλο και λιγακι ευφυη οργανισμο. Και να εκλειψουν ολοι οι ανθρωποι, και ολα τα ζωα και τα φυτα, ενα βακτηριδιο να μεινει, παλι μετα απο καποια δισεκατομμυρια χρονια ειναι πολυ πιθανο να γινουν ολα απο την αρχη. Ζωη, πολυπλοκη ζωη, νοημοσυνη, πολιτισμοι. Το χειροτερο σεναριο απο αυτα που φανταζομαστε να γινει για τη Γη, παλι πιο φιλικη στη ζωη θα ειναι απο το φεγγαρι ή τον Αρη. Αλλωστε και στο παρελθον ελαβαν χωρα μεγαλα θανατικα στον πλανητη. Ομως και παλι η ζωη ανεκαμψε. Οπως ειπαμε, και ενα μοριο να μεινει, εγω θα ελεγα και τιποτα να μη μεινει, παλι σε μερικα δις χρονια, ολα εδω θα ειναι. Με αλλη μορφη.

Ομως οπως καθε ζωη, καθε ειδος, καθετι στο συμπαν εχει αρχη και τελος, ετσι ισως και η ζωη στη Γη, παρολο που εχει περασει και θα περασει διαφορες κρισεις, θα αρρωσταινει, θα αναρωνει, θα μεγαλωνει, καποια στιγμη θα γερασει και θα πεθανει. Ή απο ατυχημα, απο κατι πολυ μεγαλο. Ποσοι πολιτισμοι να γεννηθηκαν και να χαθηκαν στο συμπαν; Η βιομαζα στη Γη ειναι απλα ενα ζωακι στο συμπαν που εξελισσεται και καποια στιγμη αργα ή γρηγορα θα τελειωσει. Ομως αυτο ειναι περαν του δικου μας μετρου.

Ο σωστος τιτλος αυτου του κειμενου θα επρεπε να ειναι «γιατι πιστευω πως οι περισσοτεροι ενηλικες που ξεκινουν να μαθουν ενα μουσικο οργανο δεν τα καταφερνουν», αλλα παραηταν μεγαλος.

Ειχα στο παρελθον αρκετους ενηλικες μαθητες στο πιανο. Μαλιστα μερικους πολυ ταλαντουχους. Ομως κανεις τους δεν καταφερε αυτο που καταφερνουν τα μικρα παιδια. Το ιδιο εχω ακουσει και απο αλλους δασκάλους μουσικης. Τι φταιει; Η ηλικια; Δε νομιζω.

Κατα τη γνωμη μου φταινε διαφορα:

Η εμπιστοσυνη στο δασκαλο. Το παιδι τις περισσοτερες φορες κανει αυτο που του λες. Ο ενηλικας αρχιζει τα παζαρεματα. «Γιατι αυτο και οχι εκεινο;» «Γιατι να το κανω ετσι;» «Στο youtube το ειδα αλλιως.» «Αλλιως με βολευει καλυτερα.» Ετσι ειναι αδυνατο να χτισει ο δασκαλος μια βαση.

Τα κινητρα και οι στοχοι του ενηλικα. Ο ενηλικας εχει ακουσει διαφορα μουσικα κομματια και θελει να τα παιξει. Δεν τον ενδιαφερουν οι βαρετες και μουσικα ανουσιες ασκησεις για αναπτυξη τεχνικης. Δεν μπορει να περιμενει μηνες ή χρονια για να παιξει τα κομματια που θελει. Το παιδι εχει αλλα κινητρα, δεν βαζει άμεσους στοχους που πρεπει σε συντομο διαστημα να υλοποιηθουν. Ετσι μπορει να μαθει κατι που απαιτει πολυ χρονο και κοπο.

Η προπονητικη πειθαρχια. Το προγραμμα ενος ενηλικα διαφερει απο μερα σε μερα. Μια εχει υπερωριες, μια θα βγει εξω με φιλους, μια πρεπει να παει για ψωνια μετα τη δουλεια. Ετσι δυσκολα μπορει να βαλει ενα προγραμμα καθημερινης εξασκησης στο οργανο. Θα ακυρωσει την εξασκηση μια, δυο, και σιγα σιγα θα την σταματησει.

Για να τσεκαρω προοδο. Εδω και μια βδομαδα, αγγιζω το b' και το c'' (σε ντο). Ειναι φοβερη εμπειρια οταν πιανεις εναν νεο φθογγο. Δεν κρατιεται καλα, ακουγεται ομως φευγαλεα. Ετσι ακουγονταν και πριν το e' και το f', βγαινουν ομως τωρα πια σχετικα ανετα.

Απο ενα σημειο και πανω οι νοτες στο κορνο παιζονται με μεγαλη δυσκολια. Πρεπει να αναπτυχθουν οι μυς στο προσωπο. Αλλιως δεν κρατιεται τιποτα. Οπότε ειναι πολυ σημαντικο να γινεται καθημερινη εξασκηση ωστε να δυναμωσουν οι μυς για να πιανουν τους ψηλους φθογγους και να εχουν αντοχη.

Απολογισμος: μετα απο περιπου 1½ χρονο μαθηματων εχω μια εκταση απο 2½ οκταβες. Αν αναλογιστουμε οτι η συνολικη εκταση ειναι 3 οκταβες, παμε πολυ καλα!