Στην ελληνική εκκλησιαστική μουσική είμαι ακομη σε εμβριακο σταδιο. Στο 2ο ετος του διπλωματος ανακαλυπτω καθε βδομαδα κατι καινουριο, κατι ομορφο, κατι μαγευτικο, συναρπαστικό, για το οποιο πριν δεν ηξερα τιποτα. Ανακαλυπτω ηχογραφησεις ανεκδοτων χειρογραφων απεριγράπτου ωραιότητος. Ανακαλυπτω και συναφεις θησαυρους, οπως την εκκλησιαστικη αγιογραφία ή την μεσαιωνικη και μεταβυζαντινη ποιηση.

Γιατι δεν ξερουμε εμεις οι Ελληνες την τοσο πλουσια παραδοση μας; Δεν θα επρεπε να διδασκομαστε πρωτα αυτην και μετα ολα τα αλλα; Πώς θα ανακαλυψουν οι ξενοι αυτην την απαράμιλλη ομορφια οταν εμεις οι ιδιοι δεν την ξερουμε;

Κάποτε την έλεγα Χαρίλαου. Φοιτητής. Κοντρα. Πάει κι αυτο…

Μεριά της μαμάς μου. Εκει η γιαγια. Και η προγιαγια. Και οι θειοι της γιαγιας. Πόντιοι εκ Ρωσίας. Εγκαρδιοι ανθρωποι. Σωστοί και ευπρεπεις. Με τρόπους. Με πολλή αγάπη. Με ιστοριες. Και με ιστορια.

Επισκεπτης ως παιδι. Ξυπνημα με τις ομιλιες των γυναικων στην κουζινα. Με το κελαηδισμα των πουλιων στις ακακίες. Άλλες μυρωδιες, άλλοι ηχοι, εικονες, δωματια. Παιδικη εξερευνηση.

Επειτα, ως μαθητης, 3η Λυκειου. Καινουριο σχολείο. Ο Σερραίος της τάξης. Αγνωστοι καθηγητες· μαθητες. Στον κοσμο τους, στον κοσμο μου. Πανελλαδικες. Και πιανο. Πολυ πιανο. Αρμονία. Συνθέσεις. Αναζητησεις.

Φοιτητής μουσικης. Το στοιχείο μου. Το δωμάτιό μου. Φιλοι, μουσικη, συζητησεις. Ερωτες. Τηλεφωνα. Ιδεες. Φιλοδοξιες. Σχεδια. Ονειρα.

Οσία Ξενη. Δεκάρι. Και 57/58, κι αυτο βολευει. Για παραλία; Καλυτερα με τα ποδια τη Μαρτίου, το 30 μπορει ποτε.

Ολοι μου λενε «το γήπεδο». Ενας υψηλοτατος τσιμεντενιος φραχτης. Ποτέ δεν μπηκα. Δεν ειμαι των γηπέδων. Προτιμω τα πριβε.

—Θυμάσαι που σου είχα γράψει ένα τραγούδι όταν έγινες 1 έτους; Ε, τώρα που έγινες 10 σου γράφω άλλο ένα. Το επόμενο θα είναι όταν θα γίνεις 100.
—Όμως, μπαμπά, θα ζεις όταν γίνω 100;
—Θα το ετοιμάσω από πριν.

Το 2016 μου ζητήθηκε από μια φίλη πιανίστα που εργαζόταν σε ένα ωδείο να γράψω δυο κομμάτια για δυο παιδιά που έπαιζαν πιάνο και κλαρινέττο για λάβουν μέρος στο «σύγχρονο» μέρος ενός διαγωνισμού για νέους.

Πήρα πρώτα ένα παλιό κομμάτι για πιάνο και φωνή και το μετέγραψα αλλάζοντας τον χαρακτήρα του για κλαρινέττο και πιάνο. Έγραψα κι ένα ποίημα, το οποίο θα απαγγελόταν από την παίκτρια τού πιάνου δυο φορες, μια στο πρωτο, και μια στο τρίτο τμημα του κομματιού. Στο δευτερο θα σωπούσε. Και πήρα να φτιάχνω το δεύτερο κομμάτι.

Στο μεταξύ όμως ο δάσκαλος τού κλαρινέττου είχε αντιρρήσεις: πολύ δύσκολο! Εντάξει λέω, θα γράψω ένα άλλο.

Οπότε πήρα ένα παλιό κομμάτι για πιάνο (από τη Σύνθεση Ι) και το έγραψα για τον συνδυασμό. Έφτιαξά κι ένα δεύτερο εντελώς καινούριο κομμάτι, κι ετσι είχανε 15 ολόκληρα λεπτά «σύγχρονης» μουσικής.

Όμως ξαναεπαναστάτησε ο δάσκαλος τού κλαρινέττου: πολύ εύκολο, μπορεί να τους αποκλείσουν από το διαγωνισμό λόγω ευκολίας του κομματιού.

Έτσι έβγαλα κάποια πολύ χρήσιμα συμπεράσματα...

[Θα τα ανεβάσω και τα τρία κομμάτια την ερχόμενη βδομάδα στις σελίδες των συνθέσεων.]

UPDATE: Τα κομμάτια ανέβηκαν εδώ.

Αναπολω ωρες ωρες τη ζωη μου ως μουσικος. Και τωρα ειμαι βεβαια μουσικος, ομως χομπιστας, οχι επαγγελματιας. Τοτε ημουν φοιτητης, βασικα. Ομως 100% μουσικος. Οπότε ημουν μεσα στο σιναφι, αν και οχι ακομα στο επαγγελματικο σιναφι.

Οταν εισαι μεσα, υπαρχει διεπαφη. Ακους τον εναν, βλεπεις τον αλλο, παιρνεις ιδεες, ζυμωνεις και κανεις κατι ενδιαφερον. Οταν εισαι εξω, εισαι καπως σε απομονωση. Εκει εχεις την βιβλιοθηκη (φυσικη και διαδικτυακη), τις γνωσεις σου και τον εαυτο σου. Και τον πολυ λιγο χρονο, ομως αυτο δεν θα το εβαζα στα αρνητικα τού χομπιστα, διοτι ουτε ο επαγγελματιας εχει χρονο για να ασχοληθει με τη μουσικη, διοτι τρεχει για τα «προς το ζειν». Η απομονωση μπορει να αποβει και θετικη για την παραγωγη (αν υπαρχει καποια «τρέλα»), μπορει ομως να οδηγησει και σε μαρασμο.

Οταν εισαι μεσα, η διεπαφη λειτουργει και προς την αλλη κατευθυνση. Σε γνωριζει κοσμος, ακουγεται το ονομα, διευρυνεται το δικτυο, να το ενα προτζεκτ, να η αλλη συνεργασια, να ο αλλος ακουσε για σενα και θελει να σε γνωρισει. Το 'να φερνει τ' αλλο. Οταν εισαι εξω, ξεχνιεσαι. Αναχωρεις. Καλογερευεις. Κανεις δεν θα σε ψαξει. Συνεπως εχεις χρονο για περισυλλογη και η προωθηση γινεται μονο μεσα απο σκληρη πειθαρχια και μονο διαδικτυακα.

Και φτανουμε στο ψητο. Ωραια ολ' αυτα, ομως... τι γινεται με το σιναφι; Κακο χωριο τα λιγα σπιτια... Εκει που ψοφανε για το χειροκροτημα, εκει που ασχολεισαι με τα υψηλα και τα ιδεωδη (πιστευοντας κι εσυ οτι πετας ψηλα σαν αητος), εκει που η πιττα ειναι μικρη και τα σαγονια μπολικα υπαρχει πολυς φθονος, μισος, κακεντρεχεια και μνησικακία. Εκει που αναπολω τη μουσικη μου ζωη, να που βρισκομαι με μια φιλη ή φιλο επαγγελματια μουσικο παρεα και χαιρομαι, χαιρομαι που σωθηκα αφηνοντας αυτο το κακο σιναφι πισω μου. Κακολογει ο ενας τον αλλο, σχολιαζονται αρνητικα ευτελεις λεπτομερειες της τεχνης των αλλων με σκοπο να δειχθει οτι «δεν εχουν ιδεα απο τεχνη» και μετραται το ταλεντο των αλλων, το οποίο περιεργως ειναι ειτε κολοσσιαιο είτε μηδαμινο. Λες και απο το ταλεντο εξαρταται το ποσο καλος ειναι ενας επαγγελματιας καλλιτεχνης...

Αυτα ζω και λεω δόξα τῷ Θεῷ που βγηκα απ' αυτον τον τοξικο χωρο. Και κανω οση μουσικη κανω, χωρις παρε δωσε με αλλους. Να μου λειπει τετοιο κλιμα.

Ειχα καποτε ξεκινησει να αυτοσχεδιαζω μια σειρα με τιτλο ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ γιατι δεν ειχα εδω πολλα παιδικα βιβλια και υπηρχε η αναγκη να λεω ιστοριες το βραδυ για να κοιμηθει το αγγελουδακι μου. Τελικα μονο μια καταγραφτηκε (2016), οι αλλες εμειναν επεα πτεροεντα. Την παραθετω εδω, γιατι εχει πλακα.

ΤΟ ΜΟΥΣΤΑΚΙ ΠΟΥ ΕΨΑΧΝΕ ΠΡΟΣΩΠΟ

Ηταν καποτε ενα παχυ μαυρο μουστακι και στην ακρη γυριστο. Κι εψαχνε να βρει ενα προσωπο για να μεινει. Μια νυχτα λοιπον γλιστρησε κατω απ' την πορτα, μπουσουλησε ως την κρεβατοκαμαρα, σκαρφαλωσε στο στρωμα και κολλησε στο προσωπο του αντρα που κοιμοταν διπλα στη γυναικα του. Οταν το πρωι ξυπνησαν, ο αντρας δεν καταλαβε τιποτα. Ομως η γυναικα, οταν τον ειδε, δεν τον αναγνωρισε και εμπηξε μια δυνατη κραυγη «Ααααααα» γιατι νομισε πως διπλα της ηταν ενας αγνωστος, ενω ο αντρας τρομαξε με την κραυγη και φωναξε κι αυτος «Οοοοοοο»! Πιο πολυ απο τους δυο ομως τρομαξε το μουστακι, που εδωσε μια και εξαφανιστηκε απο το διαμερισμα και μπηκε στο διπλανο σπιτι οπου μια γυναικα ηταν ξαπλωμενη στην γεματη ζεστο νερο μπανιερα της και ειχε τα ματια κλειστα. Οταν τελειωσε το μπανιο, τυλιχτηκε με μια πετσετα και πηγε στον καθρεφτη για να χτενισει τα μαλλια της. Οταν ομως ειδε το τεραστιο μουστακι στο προσωπο της, τρομαξε τοσο πολυ που φωναξε «Ααααααααααα» κανοντας μια τρομερη γκριματσα! Τραβηξε με τα δυο της χερια το μουστακι που ξεκολλησε και το πεταξε εξω απ' το παραθυρο. Αυτο αρχισε να πεφτει σιγα σιγα σαν εκκρεμες και κατεληξε να πεσει σε ενα καροτσακι μωρου που περνουσε εκεινη τη στιγμη απο κατω. Μεσα στο καροτσακι κοιμοταν ενα μωρο, στο προσωπο του οποιου κατακαθησε το μουστακι. Οταν η μαμα του τραβηξε την κουρτινουλα για να δωσει στο μωρο της γαλα, το ειδε με το τεραστιο μουστακι και τσιριξε «Ααααααα»! Το μωρο ξυπνησε και αρχισε κι αυτο να κλαιει «Ουα ουα ουα ουα»! Τοτε το μουστακι απογοητευτηκε και αφησε να το παρει ο αερας. Μετα απο μια ωρα πεταγμα, επεσε στο προσωπο ενος γερου που ομως ειχε ηδη ενα μεγαλο μουστακι. Ετσι ομως που καθησε, δεν φαινοταν οτι ηταν ξενο! Η γυναικα του προσεξε την αλλαγη στο προσωπο και του ειπε: «Γλυκε μου, μου φαινεται πως το μουστακι σου παχυνε!». «Ναι», ειπε ο γερος, «ετσι μου αρεσει πιο πολυ, θα το αφησω ετσι». «Κι εμενα μου αρεσει» ειπε η γυναικα, κι ετσι εζησαν και οι τρεις μαζι κι αγαπημενοι.

1. Η καλη τεχνη ειναι ο συνδυασμος παραδοσης και νεωτερικοτητας. Το παιχνιδι αναμεσα στο γνωστο και το αγνωστο. Αναμεσα στο προσδωκομενο και το απροσδοκητο.
2. Στη ζωη κερδιζεις χρονο και χαρα οταν ξεχωριζεις το σημαντικο απο το ασημαντο.
3. Να μην ξεμαθεις να ακους το ενστικτο σου. Αναγνωριζει σημαδια και σηματα πολυ πριν τη λογικη.
4. Αν τραυματιστεις σ‘ ενα δρομο, να τον ξαναδιαβεις προσεκτικοτερα.
5. Να διαβασεις/ακουσεις/δεις τα κλασικα δημιουργηματα. Ειναι συναρπαστικα. Θα σου δωσουν χαρα και θα καταλαβεις καλυτερα τον εαυτο σου και τος αλλους.
6. Να κατανοησεις το Νομο των Μεγαλων Αριθμων (συμπαν, φυση, εξελιξη, πολιτισμος, επαναληψη)
7. Στη ζωη ειτε θα εισαι βαθυς και στενος ειτε πλατυς και ρηχος. Το εμβαδο (εργο της ζωης) ειναι ισο.
8. Ο καλλιτεχνης που δεν ειναι δογματικος καλυτερα να γινει επιστημονας.
9. Ο Ερωτας κραταει λιγο. Μετα γινεται Αγαπη, νευρωση ή τιποτα.
10. Το ταλεντο ειναι μια κληρονομια, ενας επιταχυντης. Δουλευοντας σε κατι οπου δεν εχεις ταλεντο, θα δυσκολευτεις περισσοτερο, ομως θα γινεις ικανοτερη απο τους ταλαντουχους. Το μονο που εχει σημασια ειναι να αγαπας αυτο που κανεις.
11. Οταν καποιος θελει να αποκτησει εξουσια πανω σου ειναι ολο ευγενειες και χαμογελα.
12. Για να σε σεβονται οι αλλοι, πρεπει πρωτα εσυ να σεβεσαι τον εαυτο σου.
13. Η οργανωση των υποδομων σου, το επιπεδο των ικανοτητων σου φαινεται σε περιοδο κρισης.
14. Τυποποιησε ο,τι ειναι απλο και βαρετο για να εχεις χρονο και δυναμη για τα συνθετα ζητηματα.
15. Οταν καποιος κινει συναισθηματα μεσα σου, ειτε σε εμπνεει ειτε σε χειραγωγει για να πετυχει ιδιους στοχους
16. Οταν κερδιζεις κατι, εχε συνειδηση του τι χανεις.
17. Χωρις εξασκηση δεν αποκταται καμια δεξιοτητα.
18. Η συνεχης αλλαγη πλευσης ειναι κενοτητα. Η παραμονη στο αρχικο σχεδιο με καθε κοστος, ηλιθια ξεροκεφαλια.
19. Επιτυχημενος ειναι αυτος που μαθαινει να διαχειριζεται τις αποτυχιες του
20. Να μην το βαζεις κατω!