Αναπολω ωρες ωρες τη ζωη μου ως μουσικος. Και τωρα ειμαι βεβαια μουσικος, ομως χομπιστας, οχι επαγγελματιας. Τοτε ημουν φοιτητης, βασικα. Ομως 100% μουσικος. Οπότε ημουν μεσα στο σιναφι, αν και οχι ακομα στο επαγγελματικο σιναφι.
Οταν εισαι μεσα, υπαρχει διεπαφη. Ακους τον εναν, βλεπεις τον αλλο, παιρνεις ιδεες, ζυμωνεις και κανεις κατι ενδιαφερον. Οταν εισαι εξω, εισαι καπως σε απομονωση. Εκει εχεις την βιβλιοθηκη (φυσικη και διαδικτυακη), τις γνωσεις σου και τον εαυτο σου. Και τον πολυ λιγο χρονο, ομως αυτο δεν θα το εβαζα στα αρνητικα τού χομπιστα, διοτι ουτε ο επαγγελματιας εχει χρονο για να ασχοληθει με τη μουσικη, διοτι τρεχει για τα «προς το ζειν». Η απομονωση μπορει να αποβει και θετικη για την παραγωγη (αν υπαρχει καποια «τρέλα»), μπορει ομως να οδηγησει και σε μαρασμο.
Οταν εισαι μεσα, η διεπαφη λειτουργει και προς την αλλη κατευθυνση. Σε γνωριζει κοσμος, ακουγεται το ονομα, διευρυνεται το δικτυο, να το ενα προτζεκτ, να η αλλη συνεργασια, να ο αλλος ακουσε για σενα και θελει να σε γνωρισει. Το 'να φερνει τ' αλλο. Οταν εισαι εξω, ξεχνιεσαι. Αναχωρεις. Καλογερευεις. Κανεις δεν θα σε ψαξει. Συνεπως εχεις χρονο για περισυλλογη και η προωθηση γινεται μονο μεσα απο σκληρη πειθαρχια και μονο διαδικτυακα.
Και φτανουμε στο ψητο. Ωραια ολ' αυτα, ομως... τι γινεται με το σιναφι; Κακο χωριο τα λιγα σπιτια... Εκει που ψοφανε για το χειροκροτημα, εκει που ασχολεισαι με τα υψηλα και τα ιδεωδη (πιστευοντας κι εσυ οτι πετας ψηλα σαν αητος), εκει που η πιττα ειναι μικρη και τα σαγονια μπολικα υπαρχει πολυς φθονος, μισος, κακεντρεχεια και μνησικακία. Εκει που αναπολω τη μουσικη μου ζωη, να που βρισκομαι με μια φιλη ή φιλο επαγγελματια μουσικο παρεα και χαιρομαι, χαιρομαι που σωθηκα αφηνοντας αυτο το κακο σιναφι πισω μου. Κακολογει ο ενας τον αλλο, σχολιαζονται αρνητικα ευτελεις λεπτομερειες της τεχνης των αλλων με σκοπο να δειχθει οτι «δεν εχουν ιδεα απο τεχνη» και μετραται το ταλεντο των αλλων, το οποίο περιεργως ειναι ειτε κολοσσιαιο είτε μηδαμινο. Λες και απο το ταλεντο εξαρταται το ποσο καλος ειναι ενας επαγγελματιας καλλιτεχνης...
Αυτα ζω και λεω δόξα τῷ Θεῷ που βγηκα απ' αυτον τον τοξικο χωρο. Και κανω οση μουσικη κανω, χωρις παρε δωσε με αλλους. Να μου λειπει τετοιο κλιμα.